جامعه شناسی
علی ایار؛ موسی عنبری
چکیده
این مطالعه با استفاده از روش مردم نگاری انتقادی، اثر مداخلات توسعه‌ای را بر ساحت اجتماعی و اقتصادی اجتماعات محلی در میدان زاگرس میانی (استان های ایلام و لرستان) بررسی می کند. بنا بر یافته‌ها توسعه، زیست‌جهان پیشامداخله‌ای را که درسیطره امر اجتماعی بوده، تحت هجمه امر اقتصادی قرار داده است. توسعه، از ظرفیت‌های فرهنگی و سنتهای پیوند ...
بیشتر
این مطالعه با استفاده از روش مردم نگاری انتقادی، اثر مداخلات توسعه‌ای را بر ساحت اجتماعی و اقتصادی اجتماعات محلی در میدان زاگرس میانی (استان های ایلام و لرستان) بررسی می کند. بنا بر یافته‌ها توسعه، زیست‌جهان پیشامداخله‌ای را که درسیطره امر اجتماعی بوده، تحت هجمه امر اقتصادی قرار داده است. توسعه، از ظرفیت‌های فرهنگی و سنتهای پیوند دهنده و یاریگرانه درکنشهای اقتصادی محلی غفلت شده است و به جای آن برنامه های رسمی و سرمایه محور دولتی، در ابعاد عینی و ذهنی گسترش یافته است؛ ماحصل تضعیف سنتهای مردمی، برآمدن گروههای شبه‌تکنوکرات جدیدی است که ارزش فرهنگی محلی مانندسختکوشی، قناعت، همکاری وسخاوت را نماد عقب افتادگی می دانند. در واقع کنشگران بومی به مثابه مدیران مولد خویش فرمای جدید، به کسانی بدل شدند که برای بازاریابی نیروی کار و تأمین معاش خود، در دام اعانه، وام و اجیرشدگی گرفتار شده‌اند. به منظور نشان دادن این تقلیل، از استعاره درخت گردو به مثابه نماد جامعۀ طبیعت مدار سختکوش، همبسته و کوشا و از درخت اوکالپتوس به‌عنوان نماد مداخلۀ عاریتی، جامعه مصرفی، تظاهری و گسسته استفاده کرده‌ایم .با زوال اجتماع محلی،کنشهای اقتصادی همیارانه، سختکوشی و قناعت تحدید شده، و رقابتهای اقتصادی مصرف گرا،گسسته و سودانگارانه بجای آن نشسته است.
